In Niehove verblijf ik in B&B Op De Wierde. Zoals de naam al zegt op de wierde. En wat voor wierde. Niehove werd door Elsevier uitgeroepen tot het mooiste dorp van Nederland. Ik was er al een aantal keer eerder. Het is zo’n plek waar je terugkeert, om te kijken of het nog altijd zo mooi is. Mijn fijne kamer kijkt uit op de kerk, de klok luidt ieder half en heel uur. In Niehove kun je fantastisch Indonesisch eten bij Eisseshof. Het restaurant is een begrip in de regio en ver daar buiten. Ik smul van de heerlijke gerechten. Na een wandelingetje rond het dorp, zoek ik mijn fijne plekkie op om een beetje te lezen en heerlijk te slapen.
De volgende ochtend krijg ik op een dienblad een magnifiek ontbijt aangereikt. Alles wat ik bij het ontbijt niet op krijg, mag ik meenemen voor de lunch.
Rond de klok van 10, verlaat ik Niehove, na eerst nog even in de kerk te hebben gekeken. De zon schijnt en ik fiets dwars door het Groninger land, over fietspaden en rustige weggetjes; van het Westerkwartier richting het Hoge Land. Ik passeer het gehucht Electra, gelegen op een kunstmatig schiereiland aan de zuidzijde van een meander van het Reitdiep. Bij Electra werd tussen 1918 en 1920 het gemaal De Waterwolf gebouwd voor de bemaling van bijna 100.000 hectare land in de provincies Groningen en Drenthe. De naam Electra is afkomstig van het waterschap Electra dat dit gemaal beheerde en dat haar naam weer ontleent aan het feit dat dit het eerste gemaal van Nederland was dat elektrisch werd aangedreven. Ik passeer Houwerzijl, Ulrum en Hornhuizen met zijn baken in de vorm van een grote gele lantaarn bovenop de kerktoren. Je kunt de toren beklimmen, maar de laatste trapjes zijn zo steil, dat ik er vanaf zie. Er is namelijk helemaal niemand in de kerk en als ik naar beneden stuiter is er ook niemand om me op te rapen.
Ik fiets door via Broek, naar Pieterburen. Koffiepauze bij Domie’s Toen, een van mijn favoriete plekjes in deze contreien. Westernieland, Den Andel, Warffum en dan hoppa richting wad. Want als je in de buurt bent, moet je altijd even over het wad staren bij Noordpolderzijl. In het Zielhoes aldaar is een trouwerij aan de gang en dus is er geen plek op het terras. Binnen wel. Helaas is de mosterdsoep op, maar een knapperige bol met Hollandse garnalen is ook niet te versmaden. Ik fiets verder onderaan de dijk. Soms rijd ik even naar boven om te kijken hoe het wad erbij ligt. Ter hoogte van Uithuizen zak ik af. Ik rijd door het dorp, gluur even naar de romantische Menkemaborg en ga richting Zandeweer. Zandeweer heeft een mooi kerkje met een losstaande toren. Ik trap rustig door naar Eppenhuizen, Startenhuizen en Garsthuizen. Wanneer kom je daar nou? In Zeerijp ga ik richting Losdorp en Spijk. Zo langzamerhand zit ik aan mijn dorpentaks. Het is warm en mijn acculampje knippert vervaarlijk. Maar ik moet verder naar Bierum. Ik sjor mijn fiets over een hoogholtje en trap door naar Nansum, een gehucht aan de Eems. Erfgoedlogies Oldenbosch is een bed & breakfast annex zorgboerderij. De boerderij, uit 1844, is fraai gerestaureerd en ik heb een prachtige kamer met ligbad. Na 90 kilometer fietsen is dat een welkome oppepper.
Ik eet de broodjes die ik vanmorgen heb meegenomen uit Niehove, want er is geen restaurant in de buurt. Ik heb ook nog een krentenbol van de dag ervoor. De koekjes ter plekke aanwezig, zijn een welkom dessert. Ik loop nog even naar de dijk en ben getuige van een wonderschone zonsondergang. Aan het einde van de wereld, daar ben ik nu.
RIA WANDELT 