Knapzakroute Eext – Anloo

Het is lang geleden dat ik een wandeling organiseerde voor de Wandelpool. Ik heb er weer zin in, dus trek ik de stoute schoenen aan en struin met 11 mensen door het mooie Drentse land.
Bij Café Popken – Hollander staat de kerstboom nog overeind en ligt de Dokter Denker puzzel pontificaal op tafel. Alle cryptogrammen van de kerstpuzzel uit het Dagblad van het Noorden zijn opgelost. En zonder internet, wordt mij op het hart gedrukt. Drie dagen hebben de waard en zijn vrouw erover gedaan. Knap staaltje. Wij vonden hem thuis weer woest moeilijk.
Het is slechts 5 kilometer lopen naar Eext en daar gaan we al weer uitgebreid aan de soep bij Herberg de Rustende Jager. Weinig kilometers en veel horeca. Daar houd ik van, althans vandaag.
Alhoewel het een grijze dag is, valt er geen spat regen. Het is stil in het bos, het landschap is uitgestorven. Landgoed Terborgh vormt een belangrijk onderdeel van deze wandeling. Bos en heide, grafheuvels, een hunebed en een pinetum (verzameling naaldbomen) vind je hier allemaal. Het landgoed van ruim 200 hectare wordt in de volksmond vaak het Evertsbos genoemd, naar de familie Everts die de bossen in de eerste helft van de twintigste eeuw liet aanleggen. De privé begraafplaats van de familie Everts ligt ook in het bos. Via het Anloërdiepje keren we terug in Anloo en naar de prachtige Magnuskerk die al sinds 1100 een baken vormt voor reizigers. Afsluiten doen we in het café. Maar dat is natuurlijk een overbodige opmerking.

Wandelen met de meisjes van Eext naar Anloo v.v.

De man van Carglass moest eens weten, dat drie vrouwen vandaag op hem wachten. Niet op zijn komst, maar eigenlijk meer op zijn vertrek. Ik heb met Loes en Marjolein afgesproken voor onze maandelijkse wandeling, maar ik kan pas weg na zijn bezoek. Gelukkig wil hij geen koffie, dus kan ik vertrekken. Met een picobello voorruit rijd ik naar Eext, waar ik tegelijkertijd arriveer met de afdeling Groningen. Eerst maar eens op zoek naar een bakkie koffie. Eext lijkt in winterslaap; de horeca heeft de deuren stijf dicht. Bij de Rustende Jager, strijkt men echter de hand over het hart en verzorgt de waardin voor ons drie dampende kopjes cappuccino. Na drie keer langs onze auto’s te zijn gelopen, van Brink met bomen in het zuiden, naar Brink met bomen in het noorden van het dorp, vinden we eindelijk de route. Over een oud kerkepad, lopen we naar Anloo. Dan via mooie brede zandpaden bij het Anloërdiepje naar Landgoed Terborgh met zijn pinetum (een verzameling naaldbomen) om vervolgens terug te keren naar Eext. In het sfeervolle Ossenhoes sluiten we af, met al weer cappuccino. Ook het wandeljaar 2008 van “de meisjes” is weer begonnen.