Mijn dochter Nina en ik. Wij houden van mooie dingen. We houden van steden en we houden van lekker eten. We vinden musea leuk en we zijn nooit uitgepraat. We gaan graag met elkaar op stap. Zij vindt het prima als ik weer eens zo nodig een foto moet maken en ik wacht geduldig af als ze een winkel induikt om kleren te passen. De formule werkt al jaren en raakt niet uitgewerkt.
De aanleiding dat we vandaag naar Rotterdam vertrekken is de expositie “The Fashion World van Jean Paul Gaultier” in de Kunsthal. Maar voor het zover is, gaan we lunchen in Hotel New York. Moederdagcadeau van een lekkerbek voor een lekkerbek! Hotel New York is gevestigd in het voormalige hoofdkantoor van de Holland Amerika Lijn, ook wel The Grand Old Lady genoemd. Het hoofdkantoor werd in 1901 in Jugendstil stijl gebouwd door de architecten J. Muller, Droogleever Fortuin en C.B. van der Tak. Ik kom er graag.
Na de lunch gaan we met de watertaxi over een kolkende Maas naar de overkant om de Kunsthal te bezoeken. Kaartjes hebben we thuis uitgeprint en dat was heel verstandig. Wat een mensen! Je moet uren wachten voordat je naar binnen kunt. Met een geprint kaartje hoef je niet in de rij. Nou ja, niet in de rij voor de kassa. Verder moet je voor iedere creatie in de rij. Dit is gewoon niet leuk. Ik ben benieuwd hoe lang wij dit gaan uithouden. Wat ik zie van de kunstwerken is prachtig en ook de poppen die de creaties dragen, zijn fascinerend. Er worden foto’s van echte gezichten op geprojecteerd, die praten en bewegen. Maar zoals ik al zei, het is te druk en er is weinig logica in de mensenstromen te ontdekken. Iedereen botst maar een beetje tegen elkaar op. “Wegwezen hier”.
Onlangs werd ik getipt over Museumwoning Sonneveld en daar wil ik wel even kijken. Het betekent dat je een kaartje moet kopen voor het Nederlands Architectuur Instituut (NAI) aan de overkant van de museumwoning. Dat doen we dus. En omdat we er nu toch zijn bezoeken we ook het NAI. Het blijkt een heel leuk museum te zijn. Het gebouw zelf is ontworpen door Jo Coenen, maar daar is een boel om te doen geweest. De tentoonstelling “Stad van Nederland” is een belevenis die je heen en weer slingert tussen tegenstrijdige gevoelens. De stad is op zijn allermooist te zien, maar ook op zijn allersomberst. Het is een toegankelijke tentoonstelling over stadsontwikkeling, die gericht is op een breed publiek. Daarbij komt dat het gebouw ons erg inspireert om foto’s te maken. Mooi licht en mooie lijnen. We zijn er dus een hele tijd zoet. Zo lang zelfs dat we nog maar een half uurtje hebben voor de museumwoning.
Deze woning is een van de best bewaarde woonhuizen in de stijl van het Nieuwe Bouwen. Het is begin jaren dertig ontworpen door architectenbureau Brinkman en Van der Vlugt, bekend van de Van Nellefabriek en het Feyenoordstadion. Het huis werd gebouwd in opdracht van de heer A.H. Sonneveld, een van de directeuren van de Van Nellefabriek. Behalve het huis, hebben Brinkman en Van der Vlugt ook het volledige interieur ontworpen. Het huis is geheel ingericht als ten tijde van de oplevering. Met overschoenen aan mag je er doorheen lopen alsof je de bewoner bent. Of je het nu mooi vindt of niet, het is heel bijzonder en tot in detail uitgewerkt en voor de jaren dertig erg vooruitstrevend.
RIA WANDELT 