Het Bleniodal, oorspronkelijk, door de zon gekust ……..
In het zuiden van Zwitserland, in de Italiaanssprekende provincie Tessin, ligt het Bleniodal. We hebben hier een week een huisje gehuurd. Het huisje, de rustico (voormalige boerenbehuizing), ligt op 1300 meter hoogte met een formidabel uitzicht op het dal en de omringende bergen. De rustico staat zelfs op grote billboards langs de weg als reclame voor de verhuurder. Als je bij zo’n huisje het milde klimaat van het Bleniodal optelt, is succes verzekerd. Een paradijs op aarde.
Wat wandelen betreft is het Bleniodal ideaal. Wandelingen door het dal kun je afwisselen met wandelingen in het hooggebergte. Dat betekent dat je je plannen gemakkelijk kunt afstemmen op de weersvoorspelling. Wordt het warm, dan is het koel op grote hoogte en dreigt er onweer, dan ben je veiliger in de buurt van een schuilplaats, in het dal.
Wij lopen onder andere de Sentiero Basso in twee etappes. Deze wandeling voert door het lage deel van het dal. Etappel 1, gaat van Biasca naar Acquarossa en etappe 2 gaat van Aquarossa naar Olivone. Het openbaar vervoer in Zwitserland is erg goed georganiseerd en daar maken wij op de lijnwandelingen dankbaar gebruik van. Tijdens de tochten passeren we mooie dorpen, idyllische kerkjes, bos, sappige weiden, wijngaarden en een enkele grotto waar je prima kunt eten onder de druiventrossen. We lopen de wandeling van hoog naar laag, dus met het klimmen valt het erg mee. Gelukkig maar want de temperaturen zijn deze week soms aan de tropische kant. En klimmen? Ik ben er gewoon niet voor in de wieg gelegd, of in ieder geval niet op getraind.
Om onze tocht door het dal compleet te maken laten wij ons op de laatste dag van de vakantie afzetten op de Passo del Lucomagno (1916 meter) en lopen dan naar Olivone. De pas is niet erg indrukwekkend als je deze vergelijkt met andere Zwitserse passen. Het gebied heeft vooral een grote aantrekkingskracht omdat je hier oneindig veel mogelijkheden hebt om te wandelen.
Onze wandeling, de Sentiero di Lucomagno, is een wandeling waarbij we meer dan 1000 meter afdalen. Soms zijn het behoorlijk steile afdalingen, soms moeten we over blokken door de rivier. Volgens manlief kom ik nogal krampachtig de berg af en ben ik nogal stilletjes. Het zal alles te maken hebben met mijn hoogtevrees. Maar meer nog met het besef van mijn eigen nietigheid in deze wereld. Enig respect voor de omgeving is hier op zijn plek.
Je snapt sind ik thuis ben, heb ik weer het hoogste woord.
RIA WANDELT 
