Ik probeer al een paar dagen wat overgebleven Zwisterse francs in te leveren. Geen bank wil ze hebben. Het postagentschap verwijst mij naar een groter kantoor zo’n 18 kilometer verderop en de andere bank wil mijn francs alleen maar wisselen als ik een rekening open. Dus liggen de francs nog steeds op tafel als stille getuigen van een prachtige vakantie.
Mijn oog valt op de afbeelding op het briefje van 10 francs. Wie staat daar eigenlijk op?
Het blijkt de Zwitserse architect Le Corbusier te zijn. En toevalligerwijs is met een gebouw van zijn hand onze vakantie begonnen.
Voordat we naar Zwitserland afreizen, brengen we een paar dagen door in de Haute Saône, een gebied tussen de Vogezen en de Jura. De tweede dag bezoeken we de Kapel van Ronchamp, Notre Dame du Haut.
Notre Dame du Haut is beroemd vanwege de bijzondere vormgeving door de Zwitsers-Franse architect Le Corbusier en werd voltooid in 1954. In de Tweede Wereldoordog werd de oude bedevaartkapel in Ronchamp door een bombardement verwoest. Na de oorlog, in 1950, kreeg Le Corbusier opdracht een nieuwe vervangende kapel te ontwerpen. In de loop van de vijf opeenvolgende jaren schiep hij een karaktervol gebouw; een plek, zei hij, “van stilte, van gebed, van rust en van geestelijke vreugde”.
Zijn opdracht luidde dat hij een klein, intiem gebouw moest ontwerpen, waarvan zowel de dorpsgemeenschap als de pelgrims die het wilden bezoeken gebruik konden maken. De kapel staat op een indrukwekkende heuvel, met prachtig uitzicht. Door het hoogoprijzende dak en de gebogen witte muren doet de kapel eerder denken aan een beeldhouwwerk dan aan een gebouw. Elke zijde verschilt volledig van de andere. Dat “klein” is naar mijn idee wat minder goed gelukt.
Het regent pijpenstelen als we er zijn. Binnen in de kapel hangt nog de warmte van de vorige dag. Ik zing zacht een melodietje en ervaar de sensatie van een overweldigende akoestiek.
RIA WANDELT 